ΤΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ

Πως και γιατί φθάσαμε όμως ως εδώ;

Η απάντηση στο ερώτημα είναι απλή.

Στην Ελλάδα, όπως και σε όλες τις χώρες, στις οποίες υπάρχει Ελεύθερη Οικονομία, η Κυβέρνηση, μπαίνει σε ένα δίλλημα, το οποίο και αποτελεί αντίφαση του ίδιου του Φιλελεύθερου Οικονομικού Συστήματος.

Οι Κυβερνήσεις και οι Πολιτικοί, μπαίνουν διαρκώς σε ένα δίλλημα, εξαιτίας μιας θεμελιώδους δυσλειτουργίας του ίδιου του Συστήματος.

Οι Επιχειρήσεις και οι Πλούσιοι, ζητούν από την Κυβέρνηση και την κάθε Κυβέρνηση, να τους υπηρετεί και να μην τους βάζει φόρους.

Λογικό και αναμενόμενο.

Από την άλλη, ο λαός επιθυμεί ακριβώς το ίδιο, δηλαδή οι Κυβερνήσεις να τον εξυπηρετούν και να μην του βάζουν φόρους.

Ίδιες επιθυμίες, αλλά αντικρουόμενες, αφού τα συμφέροντα των πλουσίων, είναι εκ διαμέτρου αντίθετα με αυτά του λαού.

Η Κυβέρνηση από τη μεριά της, έρχεται σε πολύ δύσκολη θέση, αφού αν δεν έχει Έσοδα (από φόρους), δεν μπορεί να καλύψει τα Έξοδά της (Κρατικές δαπάνες και Κοινωνικές Παροχές).

Η Κυβέρνηση βρίσκεται σε ένα δίλλημα.

Από τη μια έχει τους Επιχειρηματίες και τους πλούσιους, οι οποίοι δεν θέλουν φόρους, αλλά παρέχουν οικονομική στήριξη στο Πολιτικό Σύστημα και από την άλλη, έχουν το λαό, ο οποίος επίσης δεν θέλει φόρους, αλλά τους ψηφίζει προκειμένου να εκλέγονται.

Πως λοιπόν η Κυβέρνηση, θα διαχειριστεί αυτό το πρόβλημα;

Η λύση είναι απλή:

Δίνει και στις δύο πλευρές αυτό που ζητούν.

Δεν φορολογεί κανέναν.

Τους φτωχούς και τους Μικρομεσαίους, με τη μορφή Φοροαπαλλαγών (Έκπτωση Φόρου με τη συλλογή Αποδείξεων στους Μισθωτούς ή με Αφορολότητο όριο Εισοδήματος, στους μικρομεσαίους Ελεύθερους Επαγγελματίες.)

Τους πλούσιους, τους επιτρέπει να φοροδιαφεύγουν και έτσι είναι όλοι ευχαριστημένοι.

Οι δαπάνες όμως;

Πως θα καλυφθούν οι δαπάνες και τα έξοδα, όταν δεν υπάρχουν έσοδα;

Φυσικά με δανεισμό.

Η Κυβέρνηση δανείζεται για καλύπτει τις ανάγκες της Οικονομίας της.

Έτσι είναι όλοι ευχαριστημένοι. Ο λαός δεν πληρώνει φόρους και έχει τις παροχές του Κράτους και οι πλούσιοι, επίσης δεν πληρώνουν φόρους, αλλά τα χρήματα που θα πλήρωναν στους φόρους, τα δανείζουν στις Κυβερνήσεις, με τη μορφή Ομολογιακών Δανείων, προκειμένου να καλυφθεί το έλλειμμα που δημιουργείται.

Όταν μια Κυβέρνηση, χρειάζεται χρήματα, θα μπορούσε να φορολογήσει τους πλούσιους και τις επιχειρήσεις και να καλύψει τις ανάγκες της, όμως αυτό δεν το κάνει. Αντιθέτως «βγαίνει» στις Αγορές και δανείζεται χρήματα από αυτούς, που θά έπρεπε κανονικά να φορολογεί.

Από την άλλη οι πλούσιοι, τα χρήματα που θα τα έδιναν για φόρους, τα δανείζουν στην Κυβέρνηση και έτσι έχουν διπλό κέρδος ( Και δεν πληρώνουν φόρους και κερδίζουν από το δανεισμό του Κράτους).

Στην ουσία το Έλλειμμα, όπως βλέπουμε, εξυπηρετεί τους πλούσιους.

Τα χρέη της χώρας, δεν ήταν αποτέλεσμα δανεισμού για αναπτυξιακά έργα, αλλά ήταν αποτέλεσμα Απάτης, με δόλια και ταπεινά κίνητρα. Φυσικά οι Έλληνες, δεν ευθύνονται για τις επιλογές των Κυβερνήσεών τους  και δεν φέρουν καμιά ευθύνη, ώστε να πληρώνει τώρα o Ελληνικός λαός, για τις απάτες των Κυβερνήσεων του.

Ο Εκβιασμός που βιώνει η Ελληνική Οικονομία,  και ο Ελληνικός λαός είναι μια ιδιότυπη Οικονομική Τρομοκρατία.

Η Τρόικα, παρέχει οικονομική στήριξη στην Ελάδα, από την άλλη όμως, επιτρέπει στις Τράπεζες και στους Χρηματοπιστωτικούς Οίκους, να ανεβάζουν τα επιτόκια των Ελληνικών Ομολόγων, στα 8% και στα 9%.

Οι Ελλνικές Κυβερνήσεις, όλες οι Ελληνικές Κυβερνήσεις, σε συνεργασία με τις Ξένες Τράπεζες, οδήγησαν τη χώρα στο χείλος της Καταστροφής.

Φυσικά, παρ’ όλου που η χώρα βρίσκεται σε τόσο δεινή θέση, κανείς από τους Κυβερνώντες, δεν είναι υπόλογος και κατηγορούμενος για τα χρέη που φόρτωσε στη χώρα και πληρώνουν οι απλοί πολίτες.

Οι Ελληνικές Κυβερνήσεις, με ένα οργανωμένο και άψογα συντονισμένο σχέδιο, δανείζονταν επί τριάντα χρόνια, υποθηκεύοντας, όλο το Δημόσιο πλούτο, τις Δημόσιες Επιχειρήσεις και Οργανισμούς και ακόμα, όλες τις πλουτοπαραγωγικές μονάδες, ακόμα και την ίδια τη γη της Ελλάδας.

Μια διάλεξη του Οικονομολόγου Richard Wolf, 
η οποία αναλύει καλύτερα όλα τα παραπάνω.