ΣΕ ΠΟΙΟΥΣ ΧΡΩΣΤΑΜΕ

   Οι Ελληνικές Κυβερνήσεις, οδηγήθηκαν επί δεκαετίες, στην αλόγιστη δανειοληψία, που οδήγησε το Δημόσιο Χρέος, σε δυσθεώρητα ύψη.

Ήρθε η ώρα όμως να μάθουμε, σε ποιους χρωστάμε.

   Πρώτοι και καλύτεροι στην δανειοδότηση της χώρας,  είναι οι Έλληνες επενδυτές, σε ποσοστό που ανέρχεται στο 23%.

Ανάμεσα σε εκείνους τους Τοκογλύφους, που ελέγχουν και «παίζουν» με το ελληνικό δημόσιο χρέος, , ανήκουν 4 ελληνικές τράπεζες:

Η «Εθνική Τράπεζα», η «ALPHA», η «Πειραιώς» και η «Eurobank», η Αγροτική Τράπεζα, η Marfin  οι οποίες  διαθέτουν κρατικά ομόλογα άνω των 36 δισ. και επίσης διαθέτουν περίπου  45 δισ. κρατικά ομόλογα με τα οποία υπό μορφή εγγυήσεων προσφεύγουν στην ΕΚΤ, δανείζονται με επιτόκιο 1% και κατόπιν αυτά χρήματα τα δανείζουν το ελληνικό κράτος με επιτόκιο 6% και τους Ελληνες καταναλωτές με επιτόκιο 20% (Πιστωτικές Κάρτες)!

   Επίσης, ένα ποσοστό 20% με 30% του Δημόσιου χρέους, κατέχουν Έλληνες πλούσιοι, που δρουν στο χώρο των πετρελαίων, μεγαλοβιομήχανοι, Μεγαλοεργολάβοι και οι λοιποί  « νταβατζήδες».

   Οι Γαλλικές Τράπεζες,  κατέχουν περίπου 75 δισ. του ελληνικού δημόσιου χρέους,  οι  Ελβετικές Τράπεζες, κατέχουν περίπου 64 δισ., οι Γερμανικές κατέχουν 43 δισ. Και οι Τράπεζες των ΗΠΑ κατέχουν περίπου  τα 13 δις. Επίσης οι Βρετανοί, που κατέχουν το 20% του Χρέους.

   Σε έρευνα-μελέτη που δημοσίευσε πριν η Τράπεζα Barclays, σχετικά με τους κατόχους του ελληνικού χρέους, διαπιστώνουμε,  ότι οι κυριότεροι κάτοχοι Ελληνικών Ομολόγων,   είναι συγκεκριμένοι και έχουν στην κατοχή τους την τεράστια πλειοψηφία κυρίως σε «πυκνότητα» με το top 30 της λίστας να κατέχει πάνω από το 70% +του συνόλου του ελληνικού χρέους. 

    Με δυο λόγια, αυτό σημαίνει, ότι η Ελλάδα χρωστά σε λίγους, το μεγαλύτερο τμήμα του Χρέους της.

Στην έκθεση αυτή, οι αριθμοί είναι ενημερωμένοι μέχρι και τον Μάρτιο (Q1 – Quarter 1) του 2011 και η λίστα είναι ονομαστική δίνοντας λεπτομέρειες για όλους τους κατόχους του χρέους.

Όπως αποκαλύπτει το BBC, η Ελλάδα χρωστάει στις ΗΠΑ 6,2 δις, στη Γαλλία 41,4 δις., στην Πορτογαλία 7,5 δις., στην Ιταλία 2,8 δις., στη Γερμανία 15,9 δις. και στη Βρετανία 9,4 δις., ενώ το εξωτερικό χρέος ανά κεφαλή, ορίζεται στα 38.073 ευρώ και το δημόσιο χρέος ορίζεται στο 166% επί του ΑΕΠ!

πηγή

ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΖΟΥΝ ΚΑΙ ΒΑΣΙΛΕΥΟΥΝ

   Ενώ οι Τράπεζες ζουν και βασιλεύουν (περνώντας με άνεση τα crash tests των Διεθνών Οίκων), οι επιχειρήσεις βουλιάζουν και πνίγονται αφού, δεν τους δανείζουν και αν τους δανείσουν, αυτό γίνεται με εξωφρενικά επιτόκια και ψιλά γράμματα, αγνοώντας αποφάσεις δικαστηρίων, με το Κράτος να στέκεται συνένοχο στην Ανομία τους, ενισχύοντας την εντύπωση, ότι η χώρα περνάει κρίση

Η προκλητική ενίσχυση των Τραπεζών με 190 δισ. Ευρώ,   από το 2008 μέχρι το 2012

   Το φθινόπωρο το 2008 και προκειμένου να…. αντιμετωπίσει την παγκόσμια κρίση, η Κυβέρνηςη Καραμανλή, χορήγησε στις Τράπεζες ενίσχυση ύψους 28 δις. (Ν. 3723/2008)

Με το νόμο αυτό δόθηκε η δυνατότητα να λάβουν οι τράπεζες από το κράτος οικονομική ενίσχυση 28 δις. Ευρώ.

Το 2010, η Κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, με αφορμή το Μνημόνιο, χάρισε στις Τράπεζες, άλλα 50 δις.

Με το Νόμο 3845/2010 (Μνημόνιο) η Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, χορήγησε στις Τράπεζες, άλλα 50 δις, πάλι με πρόσχημα την ενίσχυση της ρευστότητας της αγοράς.

Το 2011, η Κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, έκανε ένα ακόμη δωράκι στις Τράπεζες, χορηγώντας τους άλλα 30 δις ευρώ.

Το ελληνικό Δημόσιο θα κληθεί να πληρώσει τελικά τα «σπασμένα από την εκροή των καταθέσεων». Μετά το πράσινο φως που πήρε από την τρόικα, η κυβέρνηση θα χορηγήσει στα πιστωτικά ιδρύματα με τη μορφή εγγυήσεων άλλα 30 δισ. ευρώ, όσα περίπου δηλαδή «έκαναν φτερά» από τις καταθέσεις πέρυσι, ανεβάζοντας έτσι το συνολικό πακέτο βοήθειας στα 108 δισ. ευρώ.

To Νοέμβριο του 2011, η Κυβέρνηση Παπαδήμου, προχώρησε σε διπλασιασμό της εγγυοδοσίας του ελληνικού δημοσίου προς τις τράπεζες από τα 30 δισ. στα 60 δισ. ευρώ. ΟΥπουργός Οικονομικών της Συγκυβέρνησης, κ. Βενιζέλος υπενθύμισε ότι συνολικά με νομοθετικές ρυθμίσεις από το 2008 έως σήμερα έχουν διατεθεί 155 δισ. ευρώ για εγγυήσεις στις τράπεζες από τα οποία παραπάνω από 106 δισ. είναι ενεργοποιημένα. 

Την Άνοιξη του 2012 και με αφορμή το περίφημο "Κούρεμα", (PSI) των Ομολόγων η Συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ - Ν.Δ. - ΛΑΟΣ, παραχώρησαν άλλα 35 δισεκατομμύρια στις Τράπεζες, προκειμένου να διατηρηθεί η χρηματοπιστωτική σταθερότητα.

Όλες αυτές οι ενισχύσεις, δόθηκαν στις Τράπεζες, οι οποίες κατά τη διάρκεια της Κρίσης, είχαν κέρδη, μετά τους φόρους και τις εισφορές, που έφθασαν στα........

........13 δισεκατομμύρια 300 εκατομμύρια 710 χιλιάδες ευρώ.

Καθαρά κέρδη Τραπεζών σε Εκατομμύρια Ευρώ, την περίοδο της Κρίσης.

ΤΡΑΠΕΖΑ	2007	2008	2009	2010	ΣΥΝΟΛΟ
ALPHA	851	513	349	148,7	1861,7
ATE	241	28	-409	438,1	298,1
ΚΥΠΡΟΥ	480	526	322	306	1634
EUROBANK	814	652	305	68	1839
MARFIN	563	395	174	95,3	1227,3
ΠΕΙΡΑΙΩΣ	622	316	235	611	1784
POSTBANK	43	3	25	7,61	78,61
ΕΘΝΙΚΗ	1.625	1.546	922	485	4.578
				Σύνολο	13300,71

13 δισεκατομμύρια 300 εκατομμύρια 710 χιλιάδες ευρώ.

Προσωρινή(;) κεφαλαιακή ενίσχυση των τραπεζών.

Μετά το Κούρεμα των Ομολόγων, η Κυβέρνηση Παπαδήμου, αποφάσισε να ενισχύσει τις Τράπεζες, από το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας.

Αποφασίζει σήμερα το υπουργικό συμβούλιο τη θωράκιση από το ΤΧΣ

Την προσωρινή κεφαλαιακή θωράκιση των τραπεζών (bridge recapitalisation) από το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, έως ότου υλοποιηθούν τα σχέδια ανακεφαλαιοποίησης (κάτι που θα απαιτήσει αρκετούς μήνες ακόμη), αποφασίζει σήμερα το υπουργικό συμβούλιο. Με πράξη του θα δίνει τη δυνατότητα στο ΤΧΣ να δώσει ομόλογα στις τράπεζες, ώστε να ενισχύσουν τα ίδια κεφάλαιά τους και να αντλούν ρευστότητα από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και την Τράπεζα της Ελλάδος. Χθες, ο πρωθυπουργός κ. Λουκάς Παπαδήμος συναντήθηκε με τον διοικητή της Αγροτικής κ. Θεόδωρο Πανταλάκη για το θέμα της αναδιάρθρωσης και της ανακεφαλαιοποίησής της.

πηγή

πηγή

Το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου

   Από το 1981 μέχρι και σήμερα, ΟΛΕΣ οι Κυβερνήσεις της χώρας, είχαν επιδοθεί σ' ένα ατελείωτο ράλι δανεισμού, από τους Διεθνείς Χρηματοπιστωτικούς Οίκους, εξυπηρετώντας μικροκομματικά συμφέροντα, υποθηκεύοντας όμως το μέλλoν των επόμενων Γενεών.

   Το 1981, η Ελληνική Κοινωνία άρχισε να ξυπνάει ουσιαστικά από έναν Κοινωνικοπολιτικό λήθαργο, αποτέλεσμα μιας πολεμικής σύρραξης, ενός Εμφυλίου, μιας Χούντας και στο μεσοδιάστημα αυτών, αμφιλεγόμενες πολιτικές διακυβερνήσεις, φτώχιας, μιζέριας και ανέχειας.

   Το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα, ήταν ένα Κόμμα, που είχε ένα 26% συνειδητοποιημένων Οπαδών, οι οποίοι προέρχονταν από την Αριστερά και από την Ένωση Κέντρου και ένα 22% ευκαιριακών ψηφοφόρων, οι οποίοι κλασικά και διαχρονικά άγονται και φέρονται κατά το πώς κινείται το πολιτικό κλίμα της εκάστοτε εποχής. Έτσι κατάφερε να συγκεντρώσει το περίφημο 48% της Αλλαγής, που το έφερε στην Εξουσία το 1981.

   Ο Ανδρέας, έξυπνος, οραματιστής και πολύ μπροστά για την εποχή του, κατάλαβε ότι για να διατηρηθεί στην Εξουσία, έπρεπε να χτίσει έναν Κομματικό Στρατό, μέσα από μια ετερόκλιτη πολιτικά, Κοινωνία.

   Έτσι άρχισε σιγά, σιγά τη στελέχωση του Δημοσίου, από τους περίφημους, τότε, Πρασινοφρουρούς.

   Το Δεξιό Κράτος, που χτίστηκε επί 50 χρόνια, από τον γέρο Καραμανλή, άρχισε αργά αλλά σταθερά, να διαβρώνεται και να μετατρέπεται σ' ένα Πράσινο σύστημα Κρατικής διαχείρισης.

   Οι νέοι Εργατικοί Νόμοι, έδωσαν εξουσίες και προνόμια στους Συνδικαλιστές, οι οποίοι με το πέρασμα των χρόνων, έγιναν Κράτος εν Κράτει και από εκφραστές της Εργατικής Τάξης, έγιναν ισότιμοι συνομιλητές των Κυβερνήσεων και ενίοτε στελέχη αυτών, με τους Εργαζόμενους μόνιμα «ριγμένους».

Μια νέα Ελλάδα γεννήθηκε, υπό το φως του Πράσινου Ήλιου.

   Η Ελλάδα, χτίζεται εκ βάθρων, με τους Εργολάβους των Έργων, να οργιάζουν με υπερτιμολογήσεις, υπερκοστολογίσεις, καθυστερήσεις παράδοσης των Έργων, ανυπαρξία καταβολής Ασφαλιστικών εισφορών κ.α., πρακτικές που δεν εξαλείφθηκαν και συνεχίζονται μέχρι και σήμερα.

   Το Χρονικό της Πολιτικής των δύο μεγάλων Κομμάτων, που μας οδήγησε στο χείλος της Καταστροφής, από το 1981 έως το 2011 δείτε το παρακάτω.

   1981    Η αύξηση του Ελλείμματος

   H αύξηση του ελλείμματος και του δημόσιου χρέους, ξεκίνησε στα χρόνια της διακυβέρνησης του Ανδρέα Παπανδρέου και υπήρξε ραγδαία.

   Το 1980, το έλλειμμα άγγιζε το 28,6% του AEΠ, το οποίο ήταν από τα χαμηλότερα τότε μεταξύ των χωρών-μελών της ΕΟΚ. Για την ακρίβεια, το Δημόσιο χρέος της Ελλάδας το 1980, ήταν από -10 έως -15 μονάδες χαμηλότερο, από τον μέσο όρο των χωρών της ΕΟΚ.

   Μέχρι όμως το 1985, ανήλθε στο 54,7% του AEΠ, δηλαδή, σε πέντε μόλις χρόνια, σχεδόν πενταπλασιάστηκε.

   Η Κυβέρνηση Παπανδρέου, είχε αντιληφτεί το πρόβλημα, που η ίδια είχε δημιουργήσει, αλλά δεν το ομολόγησε. Αφού κέρδισε τις εκλογές του 1985, με το σύνθημα «Για ακόμα καλύτερες μέρες», άρχισε να ασκεί περιοριστική δημοσιονομική πολιτική, με αποτέλεσμα να μειωθεί ο ξέφρενος ρυθμός διόγκωσης του δημοσίου χρέους, κατά την επόμενη τετραετία.

   Εφαρμόστηκε ένα σκληρό πρόγραμμα λιτότητας, που αποσκοπούσε στη μείωση των τεράστιων σωρευμένων ελλειμμάτων (που το ίδιο είχε δημιουργήσει), μέσα από τις περικοπές στις δημόσιες δαπάνες και την αύξηση -κυρίως διά της φορολογίας- των κυβερνητικών εσόδων. Τα μέτρα αυτά, που υποστηρίχτηκαν με έκτακτα δάνεια από την Ε.Ο.Κ.( Ε.Ε. τώρα), συνάντησαν έντονες κοινωνικές αντιδράσεις, κυρίως από εργαζόμενους του ευρύτερου δημόσιου τομέα. 

(Σας θυμίζουν τίποτα όλα αυτά;)

26 χρόνια μετά, το σκηνικό παραμένει αναλλοίωτο.

   2011, σκληρό πρόγραμμα λιτότητας, περικοπές στις Δημόσιες δαπάνες, αύξηση φορολογίας έμμεσης και άμεσης με δανεισμό πλέον από το Δ.Ν.Τ. και φυσικά, με τις αναμενόμενες κοινωνικές αντιδράσεις, όχι όμως μόνο από το Δημόσιο τομέα, αλλά και από τον Ιδιωτικό, αφού βλέπουμε να χάνονται εργασιακά δικαιώματα, που κερδήθηκαν με αίμα μέσα στον 20ο Αιώνα.

   Αργότερα όμως και εξαιτίας των εκλογών του 1989, η περιοριστική πολιτική ανεστάλη, θυμόμαστε την φράση του Ανδρέα «Tσοβόλα δώσ' τα όλα».

   Έτσι το δημόσιο χρέος, εκτινάχτηκε στο 80,7% του AEΠ το έτος 1990.

      1989 – 1990   ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ

      Αν και θα περίμενε κανείς, ότι με την Οικουμενική Κυβέρνηση, το χρέος δεν θα αυξανόταν σημαντικά, καθώς η εμπειρία από το εξωτερικό έδειχνε ότι οι συγκυβερνήσεις δεν προχωρούν σε σημαντικές παροχές και γενικότερα δεν κάνουν πολλά πολλά χατίρια, στην Ελλάδα συνέβη ακριβώς το αντίθετο: μέσα σε έναν χρόνο, από το 1989 στο 1990 τα χρωστούμενα της χώρας αυξήθηκαν κατά 6,8% του ΑΕΠ (από 64,2% σε 71%), ποσοστό που αντιπροσωπεύει τη δεύτερη μεγαλύτερη άνοδο έως εκείνη τη χρονιά, την πρώτη θέση κατείχε η περίοδος 1983-84 με 7%.

       1990-1993  ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ

   Κατά την περίοδο 1990-1993 με τα προγράμματα λιτότητας της Ν.Δ. το συνολικό δημόσιο χρέος το 1993 ξεπερνά το 110% του ΑΕΠ. Είναι η περίοδος Μητσοτάκη, που σημαδεύτηκε από την κατάργηση της ΑΤΑ (αυξήσεις στους μισθούς πάνω από τον πληθωρισμό), το γνωστό 0+0=14%

   Τα επόμενα χρόνια της κυβέρνησης Μητσοτάκη, πραγματοποιήθηκε ακόμα ένα ρεκόρ: το χρέος σε ένα και μόνο έτος «ψήλωσε» κατά 20 ποσοστιαίες μονάδες, από 78,3% το 1992 έφτασε το 98,2% του ΑΕΠ το 1993.

   Η ιλιγγιώδης αύξηση του χρέους, κατά την τελευταία χρονιά της κυβέρνησης Μητσοτάκη, οφείλεται εκτός στους τόκους που αυξάνονται αλλά και στην εκκαθάριση των υποχρεώσεων της προ Μάαστριχτ εποχής.

   Εν κατακλείδι, από το 1990 έως το 1993, το χρέος συνολικά αυξήθηκε 27,2% του ΑΕΠ, παρουσιάζοντας τον μεγαλύτερο μέσο ετήσιο ρυθμό ανόδου, στην ελληνική ιστορία: 6,8 μονάδες.

ΑΝΟΙΓΜΑ ΣΥΝΟΡΩΝ

   Μέσα σ’ όλα, άνοιξε τα σύνορα ο Σαμαράς το 1990 και γέμισε η χώρα με λαθρομετανάστες, προκειμένου ν' αποκτήσει η χώρα φθηνά εργατικά χέρια και να γίνει περισσότερο ανταγωνιστική στις διεθνείς αγορές.

   Αντ’ αυτού όμως, οι μετανάστες, προάγουν την παραοικονομία, αφού δεν πληρώνουν φόρους και ασφαλιστικές εισφορές. Επιπλέον, το ΠΑΣΟΚ τους Ελληνοποιεί, ώστε να ψηφίζουν και να συντηρούν στην εξουσία, το σάπιο σύστημα του Δικομματισμού.

ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ

"Τρώγαμε τα λεφτά του λαού, εμείς οι Πολιτικοί............."

1993 – 2003    ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ - ΣΗΜΙΤΗΣ

   Όταν ανέλαβε ο Ανδρέας Παπανδρέου το 1994, η χώρα πλήρωνε ιδιαίτερα υψηλούς τόκους, οι οποίοι ήταν απόρροια των αυξημένων επιτοκίων, λόγω της λαθεμένης πολιτικής του Ανδρέα την περίοδο 81-89.

Παρ' όλα αυτά όμως, το συνολικό χρέος δεν υπερέβει τα 80 δισ.

   Τότε η Κυβέρνηση Παπανδρέου, αρχίζει την εφαρμογή του προγράμματος σύγκλισης, όπου γίνεται μία προσπάθεια δημοσιονομικής εξυγίανσης, που οδηγεί σε πλεονάσματα και πτώση των επιτοκίων προς τα ευρωπαϊκά επίπεδα, ενώ η ανάπτυξη καλπάζει με ρυθμούς έως και 4,3%.

   Η θετική πορεία της οικονομίας αντανακλάται στην μείωση του χρέους, ως ποσοστό του ΑΕΠ και ενώ στα τέλη του 1993 ο Μητσοτάκης παραδίδει χρωστούμενα ύψους 98,2% του εθνικού εισοδήματος, τον Δεκέμβριο του 2003, λίγο πριν πέσει η Κυβέρνηση Σημίτη το χρέος έπεσε στο 97,4%.

Όλα αυτά, ενώ υπήρχαν αυξημένα έξοδα λόγω Ολυμπιακών Αγώνων και ενώ είχαν μεσολαβήσει και δύο εκλογικές αναμετρήσεις.

1999   ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΟ

   Βέβαια, η δεύτερη περίοδος διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, στιγματίστηκε από το σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου.

   Τα χρήματα που μάζευε ο Έλληνας επί 50 χρόνια, ο Μετανάστης, ο Ψαράς, ο Αγρότης, ο Υπάλληλος, ο Εργάτης και ο Μικρομεσαίος Έμπορας, "φαγώθηκαν" με το κόλπο του χρηματιστηρίου, οδηγώντας τους πολίτες, στις Τράπεζες, προκειμένου να αναπληρώσουν τα "χαμένα" και να καλύψουν τις "ανάγκες" τους.

   Η ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, κέρδισε τις Εκλογές το 2004 με "σημαία" το Χρηματιστήριο. Πέντε χρόνια στην Εξουσία και ο Καραμανλής, δεν έκανε ούτε μία Εξεταστική Επιτροπή και φυσικά κανείς δεν πήγε φυλακή, χάθηκε όμως το ρευστό από την Αγορά, υποχρεώνοντας όλους τους Έλληνες, να είναι υποχείρια των Τραπεζών.

      2000-2001  TO "ΔΑΝΕΙΟ" ΤΗΣ "GOLDMAN SACHS"

Το 2001, η Κυβέρνηση Σημίτη, σε συνεργαία με την   τράπεζα “Goldman Sachs” «έκρυψε» έλλειμμα ύωους 2,8 δισεκατομμυρία ευρώ, που ανάγονταν  στο δημόσιο χρέος της χώρας από τα εποπτικά όργανα των Βρυξελλών, προκειμένου να ενταχθεί η Ελλάδα στη ζώνη του Ευρώ.

Το 2001, με την είσοδο της Ελλάδας στην ευρωζώνη, ο όμιλος Goldman Sachs είχε δανείσει στην ελληνική κυβέρνηση 2,8 δισεκατομμύρια προκειμένου να ανταποκριθεί η Ελλάδα στις απαιτήσεις της ευρωζώνης, σε μια συμφωνία που είχε προωθηθεί ως “νομισματική συναλλαγή” και όχι ως δάνειο.

Το…. «Κόλπο» έγινε, με την χρήση των currency swaps.

   Με το σύστημα αυτό των currency swaps, η Ελλάδα, το 2001, με διαμεσολαβητή την Goldman Sachs, μετέτρεψε χρέος αξίας 10 δισ. δολαρίων και γιεν σε ευρώ. Τότε, η ισοτιμία ευρώ-δολαρίου ήταν στα 0,85 δολάρια, όμως η Goldman Sachs φέρεται να «αγόρασε» αυτό το χρέος με ισοτιμία ευρώ-δολαρίου στα 1,30 δολάρια και με τον τρόπο αυτό το χρέος συρρικνώθηκε κατά περίπου 2,8 δισ. ευρώ.

   Η Ελλάδα θα ξεκινούσε την αποπληρωμή του συγκεκριμένου ποσού χρέους από το 2004 έως και το 2019, με ετήσια επιβάρυνση για το έλλειμμα της τάξεως του 0,15% του ΑΕΠ.

Σε σχετική έκθεσή της Eurostat,  υπενθυμίζεται,  ότι η Ελλάδα το 2001 υπέγραψε 13 συμφωνίες (off-market cross-currency swaps) με τη Γκόλντμαν Σακς (Goldman Sachs) οι περισσότερες εκ των οποίων αφορούσαν ανταλλαγές γεν με ευρώ.

Οι ημερομηνίες ωρίμανσης των συμφωνιών εκτείνονταν από το 2002 έως το 2016, με το μεγαλύτερο μέρος τους να συγκεντρώνεται την περίοδο 2008-2016.

     

 2004-2009   ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ

Όπως προαναφέρθηκε, τον Μάρτιο του 2004 η Ν.Δ. παραλαμβάνει χρέος ίσο με 97,4% του ΑΕΠ. Η Κυβέρνηση Καραμανλή, βρίσκει μια «στρωμένη» Οικονομία, η οποία έχει ενταχθεί στον ισχυρό μηχανισμό του Ευρώ. Τότε έρχεται η διαβόητη Απογραφή Αλογοσκούφη, η οποία επτά χρόνια μετά αναγνωρίζεται από τα στελέχη της Ν.Δ. ως λανθασμένη.

Με την Απογραφή Αλογοσκούφη, χάθηκε παντελώς η αξιοπιστία της χώρας στην Ευρώπη και ήταν η απαρχή για τη δημοσιονομική περιπέτεια που έχουμε εμπλακεί.

Εξετάζοντας τα οικονομικά στοιχεία της εξαετίας της Ν.Δ., διαπιστώνουμε ότι οι δαπάνες αυξήθηκαν κατά 40 δισ. και τα έσοδα μετά βίας άγγιξαν τα 20 δισ.

Η περίοδος 2008 - 2009 χαρακτηρίζεται ως «η περίοδος της κατάρρευσης», η Ελλάδα προσθέτει στο χρέος της 57 δισ. ευρώ, τρεις φορές πάνω από το συνηθισμένο των προηγούμενων ετών.

Σημαντικό ρόλο στην εκτίναξη του ελλείμματος, που οδήγησε στον εκτροχιασμό της Οικονομίας, έπαιξαν η αύξηση των εισαγωγών σε είδη πολυτελείας, η ευνοϊκή μεταχείριση των υπεράκτιων εταιρειών, η κατάργηση των υψηλών τεκμηρίων, ενώ η απόφαση της κυβέρνησης Καραμανλή να επιδοτήσει μέσα στην κρίση την αγορά πολυτελών αυτοκινήτων για να μη δυσαρεστήσει τις εμπορικές εταιρείες, ήταν απίστευτη.

Ακόμα, το 2009 για εξοπλισμούς γίνονται νέα δάνεια 2,5 δισ. ευρώ, η ενίσχυση των τραπεζών φτάνει τα 5,5 δισ. και τα ασφαλιστικά ταμεία εκταμιεύουν περίπου 2 δισ. από τα αποθεματικά τους. Φυσικά να μην ξεχνάμε, την ενίσχυση των Τραπεζών, με 28 δισ., η οποία έγινε το Φθινόπωρο του 2008.

Έτσι η χώρα περιήλθε στο σημερινό αδιέξοδο, λόγω του κρατικού υπερδανεισμού.

Μέσα σ’ όλα, δεκάδες Οικονομικά σκάνδαλα της Κυβέρνησης Καραμανλή, βγήκαν στην φόρα ,όμως κανείς δεν πήγε ακόμη φυλακή.

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ

Το τεράστιο κόστος των Ολυμπιακών Αγώνων, επισήμως υπολογίστηκε σε 11,2 δισ. ευρώ, όμως ανεπίσημες κυβερνητικές πηγές το ανέβαζαν στα 20 δισ. Ευρώ και ήταν αυτό που εκτόξευσε στα ύψη το δημοσιονομικό έλλειμμα.

Οι Ολυμπιακοί Αγώνες μας κόστισαν "ο κούκος αηδόνι" και οι Κατασκευαστικές Εταιρείες, έκαναν πάρτι στην πλάτη των Ελλήνων, υπερχρεώνοντας τα Έργα και πλουτίζοντας.

. Στο τέλος τα Ολυμπιακά Στάδια ή τ' αφήνουν να σαπίζουν ή τα χαρίζουν σε ιδιώτες για να τα μετατρέψουν σε MALL.

2009   ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΣΑΜΑΡΑ ΓΙΑ ΤΟ "ΜΑΓΕΙΡΕΜΑ" ΤΩΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ...

ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ

"Τα λεφτά υπάρχουν" μας έλεγε ο Παπανδρέου, προκειμένου να αναρριχηθεί στην εξουσία.

Δείτε παρακάτω:

Μόλις όμως ανέλαβε την εξουσία, ανακάλυψε ότι τα Ταμεία είναι άδεια

Δείτε παρακάτω:

και έτσι μας οδήγησε στο Δ.Ν.Τ.

Δείτε παρακάτω την ανακοίνωση της προσφυγής στην Τρόϊκα, από το Καστελόριζο:

Η ΠΡΟΣΦΥΓΗ ΣΤΟ Δ.Ν.Τ.

Όταν ανέλαβε το ΠΑΣΟΚ τη διακυβέρνηση της χώρας, όπως προείπαμε ανακάλυψε ότι τα Ταμεία είναι άδεια και έτσι αποφάσισαν, αφού ανέλαβαν την Εξουσία, να προσφύγουμε στο Δ.Ν.Τ.

Όμως ήρθε με συνέντευξή του, ο Dominique Strauss-Kahn = Ντομινίκ Στρος-Καν, ο επικεφαλής του Δ.Ν.Τ., να μας αποκαλύψει, ότι το ΠΑΣΟΚ γνώριζε την άσχημη εικόνα της Ελληνικής Οικονομίας, αρκετούς μήνες πριν εκλεγεί, αλλά δεν το αποκάλυψε στους πολίτες-ψηφοφόρους, σκόπιμα και για ευνόητους λόγους.

Δείτε παρακάτω:

Τι σημαίνει “χρεοκοπία” για τη χώρα

 Χρεοκοπία σημαίνει ότι ένα κράτος σταματά να πληρώνει τις υποχρεώσεις του λόγω αδυναμίας.

Αυτό δεν σημαίνει ότι σταματά να υπάρχει το κράτος η οργανωμένη δομή του Δημοσίου και της  κοινωνίας.

Όμως….

  Με βάση τις προηγούμενες αντίστοιχες περιπτώσεις, στην αρχή δημιουργείται  μια αναστάτωση μερικών ημερών στην καθημερινή ζωή αλλά μετά, αυτή επανέρχεται, σε καμία περίπτωση όμως στις προ χρεοκοπίας συνθήκες διαβίωσης.

Στη συνέχεια το κράτος σταματά να πληρώνει τους πιστωτές(Διεθνή Χρηματοπιστωτικά Ιδρύματα, εγχώριοι Επενδυτές κλπ.) και μετά διαπραγματεύεται μαζί τους, τι και πότε μπορεί να τους δώσει από το χρέος και ποιο μέρος θα διαγράψουν.

Φυσικά το… κράτος μειώνει τις δαπάνες δραστικά και πολλοί άνθρωποι που δουλεύουν σε αυτό χάνουν τη δουλειά τους και το εισόδημά τους. Αυτό έχει σαν συνέπεια να μειωθεί η αγοραστική δύναμη των πολιτών, στη συνέχεια εκ των πραγμάτων, θα μειωθεί η κίνηση στην αγορά με αποτέλεσμα να μειωθούν τα έσοδα των Επιχειρήσεων και τελικά να χάσουν τη δουλειά τους και πολλοί από αυτούς που εργάζονται στον ιδιωτικό τομέα.

Η εμπειρία των χρεοκοπιών είναι οδυνηρή και κοινωνίες που δεν διακρίνονται για τη συνέπεια και την οργάνωση, όπως η Ελληνική, δύσκολα επανακάμπτουν.

Η Πτώχευση, δεν θα έβλαπτε τους πλούσιους και τους Κεφαλαιοκράτες, αλλά θα έπληττε καίρια τα Μεσαία στρώματα και τους Φτωχούς.

Όμως, με τα Μέτρα της Κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, τα Μεσαία στρώματα και οι Φτωχοί ήδη βλάπτονται και βιώνουν εντονότερα την Κρίση.

Τι σημαίνει η Χρεοκοπία για τις:

 Τράπεζες…

Τα έσοδα των Τραπεζών, προέρχοντια από τις επενδύσεις στα Κρατικά Ομόλογα και από τα Δάνεια που έχουν διαθέσει στους πελάτες τους. Μια ενδεχόμενη Χρεοκοπία σημαίνει ότι τα κρατικά ομόλογα θα χάσουν ένα μεγάλο μέρος της αξίας τους. Αυτό θα οδηγήσεις τις Τράπεζες, να προχωρήσουν σε μεγάλες περικοπές δαπανών, απολύσεις, ανεργία, άρα αύξηση των επισφαλειών και τελικά σε ύφεση.  Συμπέρασμα, όσες τράπεζες επιβιώσουν με διάφορες ενέσεις θα χρειαστούν χρόνια να συνέλθουν.

Οι καταθέσεις, τουλάχιστον ένα μέρος εξ αυτών είναι τυπικά και Νομοθετικά εγγυημένες.

Αλλά δεν γνωρίζουμε, που θα βρουν το ρευστό οι Τράπεζες, για να επιστρέψουν στο Καταθέτες,  αφού οι καταθέσεις, έχουν δοθεί σαν δάνεια στους δανειολήπτες.

Παρ’ όλα αυτά ιστορικά σε περιπτώσεις χρεοκοπιών κρατών οι κυβερνήσεις ρυθμίζουν με πολιτικές αποφάσεις τι ακριβώς θα συμβεί. Αν θα κλείσουν τα υποκαταστήματα, για πόσο και τι θα πουλάνε όταν ανοίξουν και με ποιους όρους, το ορίζουν οι κυβερνήσεις στο βαθμό που υποτίθεται ότι πάνε σε ένα σχέδιο χρεοκοπίας συντεταγμένα.

Ιδιωτικές επιχειρήσεις – μετοχές.

Πριν και μετά την ανακοίνωση χρεοκοπίας οι μετοχές υπόκεινται σοκ πωλήσεων. Η ζήτηση πέφτει και κατά συνέπεια τα κέρδη εξανεμίζονται και πολλές Εταιρείες, θα βάλουν λουκέτο.

Υπάρχουν όμως και επιχειρήσεις που έχουν δραστηριότητες σε άλλες αγορές εκτός της χώρας που χρεοκοπεί. Αυτές θα επηρεαστούν λιγότερο και ενδεχομένως στον πανικό του χρηματιστηρίου οι μετοχές τους να αποτελέσουν ευκαιρίες.

Ακίνητα.

Τα ακίνητα χάνουν την αξία πώλησης και άρα επένδυσης καθώς η κρίση προκαλεί μείωση της ζήτησης. Οι χρεοκοπίες νοικοκυριών θα οδηγήσουν τις τράπεζες σε μαζικές κατασχέσεις και πωλήσεις ακινήτων και αυτό ενδέχεται να πιέσει περαιτέρω τις τιμές.

Γενικά μιλώντας μια κρίση ενδεχομένως να δημιουργήσει ευκαιρίες για αγορές ακινήτων κάτω του κόστους κατασκευής. Αλλά θέλει υπομονή και μετρητά.

Τι σημαίνει επιστροφή στη Δραχμή

Η Κυβέρνηση, η Αντιπολίτευση και όλοι οι Δημοσιογράφοι, φέρνουν την καταστροφή, όταν κάποιος ζητήσει ή συζητήσει, την έξοδο της χώρας από την Ο.Ν.Ε. και την επιστροφή στη Δραχμή.

Όλοι αυτοί όμως, δεν μοιράζονται τα προβλήματα και τις ανάγκες του Έλληνα. Εξάλλου ας μην ξεχνάμε, ότι ο πλούτος της χώρας, δημιουργήθηκε επί Δραχμής.

Δείτε την μαύρη προπαγάνδα των Πολιτικών και των Δημοσιογράφων υπέρ της παραμονής στο Ευρώ και στο τέλος, την αποστομωτική απάντηση των Επιστημόνων Οικονομολόγων.

Οι μόνοι πού θα ζημιωθούν όταν επιστρέψουμε στην Δραχμή, θα είναι οι Τραπεζίτες και οι μεγαλοεπιχειρηματίες πού αυτήν την στιγμή επενδύουν τα χρήματά τους στο εξωτερικό!!

Η επιστροφή στη Δραχμή και η δεδομένη υποτίμησή της, αφενός θα μας ξαλαφρώσουν, ως Κράτος, από ένα τεράστιο μέρος του Χρέους και από την άλλη, τα δισεκατομμύρια που έχουν στείλει οι πλούσιοι στο εξωτερικό, θα χάσουν εν μέρει την αξία τους. Γι’ αυτούς και τα δισεκατομμύρια τους δουλεύουν οι Πολιτικοί μας!!!

Εάν η Ελλάδα επιστρέψει στη Δραχμή, θα  υποτιμήσει την αξία της, προκειμένου να μειώσει τις εισαγωγές, να αυξήσει τις εξαγωγές της και να επιτύχει μείωση του εμπορικού ελλείμματος κατά 15%.

Το μέγεθος του ελληνικού ΑΕΠ αλλά και η απασχόληση θα ενισχύονταν, καθώς η αύξηση των εξαγωγών και η μείωση των εισαγωγών θα βοηθούσαν ώστε να ενισχυθεί η απασχόληση και η παραγωγή.

Θα απαγορευτεί  η εξαγωγή συναλλάγματος, και θα μπουν περιορισμοί  στα τελωνεία, οπότε το Κράτος θα αποκτήσει έσοδα.

Αυτομάτως θα φύγουν πολλοί λαθρομετανάστες, διότι δεν θα μπορούν να στείλουν χρήματα στα σπίτια τους, με αποτέλεσμα να υπάρξουν νέες κενές θέσεις εργασίας, τις οποίες και θα διεκδικεί πλέον μόνο το Ελληνικό εργατικό δυναμικό.

 Θα αυξηθούν οι εξαγωγές, θα μειωθούν οι εισαγωγές και θα μπορέσει ξανά ο αγρότης να δουλέψει χωρίς τούς περιορισμούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τα πλαφόν παραγωγής και τις ποσοστώσεις.

Οι Τράπεζες σήμερα συντηρούνται με Κρατικές εγγυήσεις, οπότε θα πρέπει να Κρατικοποιηθούν όλες, αφού επιβιώνουν με χρήματα του Κράτους!!!

Αν και σε αντίστοιχη περίπτωση, η Αργεντινή πλήρωσε ένα πολύ βαρύ αντίτιμο για την υποτίμηση και την κήρυξη στάσης πληρωμών, η ανταγωνιστικότητά της επανήλθε ταχύτατα και το ίδιο έκανε και η οικονομική ανάκαμψη. Οι εξαγωγές της αυξήθηκαν κατά 15% το 2003 και κατά 17% το 2004, ενώ το ΑΕΠ της βρέθηκε στο 8,8% το 2003 και στο 9% το 2004. Με λίγα λόγια, επέστρεψε στην κορυφή της οικονομικής ανάπτυξης που είχε πριν την κρίση της, και μάλιστα μέσα σε μόλις 2,5  χρόνια, ενώ το Μνημόνιο, θα ελέγχει τη ζωή μας για τα επόμενα 15 χρόνια.

Η υποτίμηση και η κήρυξη στάσης πληρωμών θα μεταφέρουν το βάρος στους ξένους πιστωτές, θα αποφευχθεί η περαιτέρω αύξηση του χρέους λόγω της διάσωσης, και θα δημιουργήσει τις κατάλληλες συνθήκες για επιστροφή στην ανάπτυξη, πολύ πιο γρήγορα από ότι θα το κάνουν οι πολιτικές αυστηρών μέτρων και προσαρμογής του Μνημονίου.


Ο μόνος τρόπος για να επιβιώσει η Ελλάδα είναι να γίνει ανταγωνιστική και για να το καταφέρει αυτό θεωρεί ότι πρέπει η χώρα να επιστρέψει στη δραχμή και να την υποτιμήσει.
Η επιστροφή στη Δραχμή και η υποτιμησή της, θα καταστήσει τη χώρα ανταγωνιστική στην Αγορά. Τα προιόντα της, θα πολύ φθηνά για τον υπόλοιπο Κόσμο και οι Εξαγωγές θα εκτιναχθούν στα ύψη.
Για τον Τουρισμό, θα είναι σωτήριο, αφού οι διακοπές στην Ελλάδα, θα είναι εξαιρετικά φθηνές, όπως και τη δεκαετία του ' 80 και οι Τουρίστες θα συρρέουν στα φθηνά Ελληνικά νησιά.


Αναλυτικότερα

Η επιστροφή στη Δραχμή, όσο και αν προσπαθούν να τη δαιμονοποιήσουν, είναι η μοναδική λύση, ώστε να βγει η χώρα από την Κρίση.

Επιστρέφοντας στη Δραχμή, αποκτάμε ξανά την Εθνική μας Κυριαρχία  και αποκτάμε αυτόματα το δικαίωμα μονομερούς διαπραγμάτευσης με τους δανειστές μας, ιδιαίτερα τους Χρηματοπιστωτικούς Οίκους του εξωτερικού και μπορούμε να διαγράψουμε μονομερώς, ένα μεγάλο μέρους του Χρέους μας, όπως έκανε η Αργεντινή το 2004 και ο Ιωάννης Μεταξάς το 1936.

Η παραπάνω κίνηση, είναι μια μορφή Haircut, αλλά μπορεί να γίνει, μόνο αν η χώρα έχει δικό της νόμισμα.

Αυτό το Haircut το μονομερώς εφαρμόσιμο, έχει μεγάλη διαφορά από το Κοινή Συναινέσει Haircut εντός της Ευρωζώνης.

Το μονομερές Haircut της εντός της Ευρωζώνης, ενέχει κινδύνους, αφού ναι μεν θα γίνει με τη σύμφωνη γνώμη των δανειστών μας, αλλά η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (Ε.Κ.Τ.)  θα σου κόψει αμέσως την ρευστότητα και τη χρηματοδότηση, με αποτέλεσμα η Ελληνική Οικονομία να καταρρεύσει, μέσα σε λίγα 24ωρα. Από την άλλη, οι δανειστές σου, δεν θα σου δανείσουν εκ νέου, αφού θα κινδυνεύουν να χάσουν ξανά τα χρήματά τους.

Το μονομερές Haircut εκτός Ευρωζώνης, δεν αντιμετωπίζει τα ίδια προβλήματα.

Αυτό οφείλεται στο γεγονός, ότι μετά το Haircut, η χώρα θα έχει σχεδόν μηδενίσει τα χρέη της, θα έχει έρθει σε μια εσωτερική ισορροπία, η Οικονομία της θα είναι πλέον ανταγωνιστική και οι Παραγωγικές της Τάξεις, θα παράγουν πλέον απρόσκοπτα και χωρίς τις αγκυλώσεις, τις απαγορεύσεις και τα πλαφόν της Ε.Ε.

Τα Ελληνικά προϊόντα, θα ανταγωνίζονται τα ξένα σε τιμές  και θα τα καθιστά ελκυστικά και οικονομικά.

Επίσης, έχοντας κόψει το δικό μας νόμισμα και έχοντας την οικονομία της χώρας στα χέρια μας, η Ε.Κ.Τ. δεν θα μπορεί να μας εκβιάζει, όπως εξάλλου κάνει με τη Γαλλία και τη Γερμανία.

Με την επιστροφή στη Δραχμή, θα είναι σημαντική και τεράστια η μείωση των τιμών στην αγορά, γιατί αλλιώς νοιώθεις όταν πληρώνεις 2€ τον καφέ και διαφορετικά θα είναι να σου ζητά η καφετέρια 700 δραχμές, αλλιώς θα είναι να αγοράζεις το σπανάκι 1€ και αλλιώς να σου ζητά ο μανάβης 350 δρχ. Αυτή η αναπόφευκτη σύγκριση, που ο Έλληνας ακόμη την κάνει, θα οδηγήσει τους παραγωγούς και τους εμπόρους στην μείωση των τιμών, οι οποίες είχαν αυξηθεί κατακόρυφα με την στρογγυλοποίηση της δραχμής στην μετάβαση στο Ευρώ.