Από το 1981 μέχρι και σήμερα, ΟΛΕΣ οι Κυβερνήσεις της χώρας, είχαν
επιδοθεί σ' ένα ατελείωτο ράλι δανεισμού, από τους Διεθνείς Χρηματοπιστωτικούς
Οίκους, εξυπηρετώντας μικροκομματικά συμφέροντα, υποθηκεύοντας όμως το μέλλoν
των επόμενων Γενεών.
Το 1981, η Ελληνική Κοινωνία άρχισε να ξυπνάει ουσιαστικά από έναν
Κοινωνικοπολιτικό λήθαργο, αποτέλεσμα μιας πολεμικής σύρραξης, ενός Εμφυλίου,
μιας Χούντας και στο μεσοδιάστημα αυτών, αμφιλεγόμενες πολιτικές
διακυβερνήσεις, φτώχιας, μιζέριας και ανέχειας.
Το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα, ήταν
ένα Κόμμα, που είχε ένα 26% συνειδητοποιημένων Οπαδών, οι οποίοι προέρχονταν
από την Αριστερά και από την Ένωση Κέντρου και ένα 22% ευκαιριακών ψηφοφόρων,
οι οποίοι κλασικά και διαχρονικά άγονται και φέρονται κατά το πώς κινείται το
πολιτικό κλίμα της εκάστοτε εποχής. Έτσι κατάφερε να συγκεντρώσει το περίφημο
48% της Αλλαγής, που το έφερε στην Εξουσία το 1981.
Ο Ανδρέας, έξυπνος, οραματιστής και πολύ μπροστά για την εποχή του,
κατάλαβε ότι για να διατηρηθεί στην Εξουσία, έπρεπε να χτίσει έναν Κομματικό
Στρατό, μέσα από μια ετερόκλιτη πολιτικά, Κοινωνία.
Έτσι άρχισε σιγά, σιγά τη στελέχωση του Δημοσίου, από τους περίφημους,
τότε, Πρασινοφρουρούς.
Το Δεξιό Κράτος, που χτίστηκε επί 50 χρόνια, από τον γέρο Καραμανλή,
άρχισε αργά αλλά σταθερά, να διαβρώνεται και να μετατρέπεται σ' ένα Πράσινο
σύστημα Κρατικής διαχείρισης.
Οι νέοι Εργατικοί Νόμοι, έδωσαν εξουσίες και προνόμια στους Συνδικαλιστές,
οι οποίοι με το πέρασμα των χρόνων, έγιναν Κράτος εν Κράτει και από εκφραστές
της Εργατικής Τάξης, έγιναν ισότιμοι συνομιλητές των Κυβερνήσεων και ενίοτε
στελέχη αυτών, με τους Εργαζόμενους μόνιμα «ριγμένους».
Μια νέα Ελλάδα γεννήθηκε, υπό το φως του Πράσινου Ήλιου.
Η Ελλάδα, χτίζεται εκ βάθρων, με τους Εργολάβους των Έργων, να οργιάζουν
με υπερτιμολογήσεις, υπερκοστολογίσεις, καθυστερήσεις παράδοσης των Έργων,
ανυπαρξία καταβολής Ασφαλιστικών εισφορών κ.α., πρακτικές που δεν εξαλείφθηκαν
και συνεχίζονται μέχρι και σήμερα.
Το Χρονικό της Πολιτικής των δύο μεγάλων Κομμάτων, που μας οδήγησε στο
χείλος της Καταστροφής, από το 1981 έως το 2011 δείτε το παρακάτω.
1981 Η αύξηση του
Ελλείμματος
H αύξηση του ελλείμματος και του δημόσιου χρέους, ξεκίνησε στα χρόνια
της διακυβέρνησης του Ανδρέα Παπανδρέου και υπήρξε ραγδαία.
Το 1980, το έλλειμμα άγγιζε το 28,6% του AEΠ, το οποίο ήταν από τα
χαμηλότερα τότε μεταξύ των χωρών-μελών της ΕΟΚ. Για την ακρίβεια, το Δημόσιο
χρέος της Ελλάδας το 1980, ήταν από -10 έως -15 μονάδες χαμηλότερο, από τον
μέσο όρο των χωρών της ΕΟΚ.
Μέχρι όμως το 1985, ανήλθε στο 54,7% του AEΠ, δηλαδή, σε πέντε μόλις
χρόνια, σχεδόν πενταπλασιάστηκε.
Η Κυβέρνηση Παπανδρέου, είχε αντιληφτεί το πρόβλημα, που η ίδια είχε
δημιουργήσει, αλλά δεν το ομολόγησε. Αφού κέρδισε τις εκλογές του 1985, με το
σύνθημα «Για ακόμα καλύτερες μέρες», άρχισε να ασκεί περιοριστική δημοσιονομική
πολιτική, με αποτέλεσμα να μειωθεί ο ξέφρενος ρυθμός διόγκωσης του δημοσίου
χρέους, κατά την επόμενη τετραετία.
Εφαρμόστηκε ένα σκληρό πρόγραμμα λιτότητας, που αποσκοπούσε στη μείωση
των τεράστιων σωρευμένων ελλειμμάτων (που το ίδιο είχε δημιουργήσει), μέσα από
τις περικοπές στις δημόσιες δαπάνες και την αύξηση -κυρίως διά της φορολογίας-
των κυβερνητικών εσόδων. Τα μέτρα αυτά, που υποστηρίχτηκαν με έκτακτα δάνεια
από την Ε.Ο.Κ.( Ε.Ε. τώρα), συνάντησαν έντονες κοινωνικές αντιδράσεις, κυρίως
από εργαζόμενους του ευρύτερου δημόσιου τομέα.
(Σας θυμίζουν τίποτα όλα αυτά;)
26 χρόνια μετά, το σκηνικό
παραμένει αναλλοίωτο.
2011, σκληρό πρόγραμμα λιτότητας, περικοπές στις Δημόσιες δαπάνες,
αύξηση φορολογίας έμμεσης και άμεσης με δανεισμό πλέον από το Δ.Ν.Τ. και
φυσικά, με τις αναμενόμενες κοινωνικές αντιδράσεις, όχι όμως μόνο από το
Δημόσιο τομέα, αλλά και από τον Ιδιωτικό, αφού βλέπουμε να χάνονται εργασιακά
δικαιώματα, που κερδήθηκαν με αίμα μέσα στον 20ο Αιώνα.
Αργότερα όμως και εξαιτίας των εκλογών του 1989, η περιοριστική πολιτική
ανεστάλη, θυμόμαστε την φράση του Ανδρέα «Tσοβόλα δώσ' τα όλα».
Έτσι το δημόσιο χρέος, εκτινάχτηκε στο 80,7% του AEΠ το έτος 1990.
1989 – 1990
ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ
Αν και θα περίμενε κανείς, ότι
με την Οικουμενική Κυβέρνηση, το χρέος δεν θα αυξανόταν σημαντικά, καθώς η
εμπειρία από το εξωτερικό έδειχνε ότι οι συγκυβερνήσεις δεν προχωρούν σε
σημαντικές παροχές και γενικότερα δεν κάνουν πολλά πολλά χατίρια, στην Ελλάδα
συνέβη ακριβώς το αντίθετο: μέσα σε έναν χρόνο, από το 1989 στο 1990 τα
χρωστούμενα της χώρας αυξήθηκαν κατά 6,8% του ΑΕΠ (από 64,2% σε 71%), ποσοστό
που αντιπροσωπεύει τη δεύτερη μεγαλύτερη άνοδο έως εκείνη τη χρονιά, την πρώτη
θέση κατείχε η περίοδος 1983-84 με 7%.
1990-1993 ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ
Κατά την περίοδο 1990-1993 με τα προγράμματα λιτότητας της Ν.Δ. το
συνολικό δημόσιο χρέος το 1993 ξεπερνά το 110% του ΑΕΠ. Είναι η περίοδος
Μητσοτάκη, που σημαδεύτηκε από την κατάργηση της ΑΤΑ (αυξήσεις στους μισθούς
πάνω από τον πληθωρισμό), το γνωστό 0+0=14%
Τα επόμενα χρόνια της κυβέρνησης Μητσοτάκη, πραγματοποιήθηκε ακόμα ένα
ρεκόρ: το χρέος σε ένα και μόνο έτος «ψήλωσε» κατά 20 ποσοστιαίες μονάδες, από
78,3% το 1992 έφτασε το 98,2% του ΑΕΠ το 1993.
Η ιλιγγιώδης αύξηση του χρέους, κατά την τελευταία χρονιά της κυβέρνησης
Μητσοτάκη, οφείλεται εκτός στους τόκους που αυξάνονται αλλά και στην εκκαθάριση
των υποχρεώσεων της προ Μάαστριχτ εποχής.
Εν κατακλείδι, από το 1990 έως το 1993, το χρέος συνολικά αυξήθηκε 27,2%
του ΑΕΠ, παρουσιάζοντας τον μεγαλύτερο μέσο ετήσιο ρυθμό ανόδου, στην ελληνική
ιστορία: 6,8 μονάδες.
ΑΝΟΙΓΜΑ ΣΥΝΟΡΩΝ
Μέσα σ’ όλα, άνοιξε τα σύνορα ο Σαμαράς το 1990 και γέμισε η χώρα με
λαθρομετανάστες, προκειμένου ν' αποκτήσει η χώρα φθηνά εργατικά χέρια και να
γίνει περισσότερο ανταγωνιστική στις διεθνείς αγορές.
Αντ’ αυτού όμως, οι μετανάστες, προάγουν την παραοικονομία, αφού δεν
πληρώνουν φόρους και ασφαλιστικές εισφορές. Επιπλέον, το ΠΑΣΟΚ τους
Ελληνοποιεί, ώστε να ψηφίζουν και να συντηρούν στην εξουσία, το σάπιο σύστημα
του Δικομματισμού.
ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ
"Τρώγαμε τα λεφτά του λαού,
εμείς οι Πολιτικοί............."
1993 – 2003 ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ -
ΣΗΜΙΤΗΣ
Όταν ανέλαβε ο Ανδρέας Παπανδρέου το 1994, η χώρα πλήρωνε ιδιαίτερα
υψηλούς τόκους, οι οποίοι ήταν απόρροια των αυξημένων επιτοκίων, λόγω της
λαθεμένης πολιτικής του Ανδρέα την περίοδο 81-89.
Παρ' όλα αυτά όμως, το συνολικό
χρέος δεν υπερέβει τα 80 δισ.
Τότε η Κυβέρνηση Παπανδρέου, αρχίζει την εφαρμογή του προγράμματος
σύγκλισης, όπου γίνεται μία προσπάθεια δημοσιονομικής εξυγίανσης, που οδηγεί σε
πλεονάσματα και πτώση των επιτοκίων προς τα ευρωπαϊκά επίπεδα, ενώ η ανάπτυξη
καλπάζει με ρυθμούς έως και 4,3%.
Η θετική πορεία της οικονομίας αντανακλάται στην μείωση του χρέους, ως
ποσοστό του ΑΕΠ και ενώ στα τέλη του 1993 ο Μητσοτάκης παραδίδει χρωστούμενα
ύψους 98,2% του εθνικού εισοδήματος, τον Δεκέμβριο του 2003, λίγο πριν πέσει η
Κυβέρνηση Σημίτη το χρέος έπεσε στο 97,4%.
Όλα αυτά, ενώ υπήρχαν αυξημένα
έξοδα λόγω Ολυμπιακών Αγώνων και ενώ είχαν μεσολαβήσει και δύο εκλογικές
αναμετρήσεις.
1999 ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΟ
Βέβαια, η δεύτερη περίοδος διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, στιγματίστηκε από το
σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου.
Τα χρήματα που μάζευε ο Έλληνας επί 50 χρόνια, ο Μετανάστης, ο Ψαράς, ο
Αγρότης, ο Υπάλληλος, ο Εργάτης και ο Μικρομεσαίος Έμπορας,
"φαγώθηκαν" με το κόλπο του χρηματιστηρίου, οδηγώντας τους πολίτες,
στις Τράπεζες, προκειμένου να αναπληρώσουν τα "χαμένα" και να
καλύψουν τις "ανάγκες" τους.
Η ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, κέρδισε τις Εκλογές το 2004 με "σημαία" το
Χρηματιστήριο. Πέντε χρόνια στην Εξουσία και ο Καραμανλής, δεν έκανε ούτε μία
Εξεταστική Επιτροπή και φυσικά κανείς δεν πήγε φυλακή, χάθηκε όμως το ρευστό
από την Αγορά, υποχρεώνοντας όλους τους Έλληνες, να είναι υποχείρια των
Τραπεζών.
2000-2001
TO "ΔΑΝΕΙΟ" ΤΗΣ "GOLDMAN SACHS"
Το 2001, η Κυβέρνηση Σημίτη, σε
συνεργαία με την τράπεζα “Goldman Sachs” «έκρυψε» έλλειμμα ύωους
2,8 δισεκατομμυρία ευρώ, που ανάγονταν στο δημόσιο χρέος της χώρας από τα
εποπτικά όργανα των Βρυξελλών, προκειμένου να ενταχθεί η Ελλάδα στη ζώνη του
Ευρώ.
Το 2001, με την είσοδο της
Ελλάδας στην ευρωζώνη, ο όμιλος Goldman Sachs είχε δανείσει στην ελληνική
κυβέρνηση 2,8 δισεκατομμύρια προκειμένου να ανταποκριθεί η Ελλάδα στις
απαιτήσεις της ευρωζώνης, σε μια συμφωνία που είχε προωθηθεί ως “νομισματική
συναλλαγή” και όχι ως δάνειο.
Το…. «Κόλπο» έγινε, με την χρήση
των currency swaps.
Με το σύστημα αυτό των currency swaps, η Ελλάδα, το 2001, με
διαμεσολαβητή την Goldman Sachs, μετέτρεψε χρέος αξίας 10 δισ. δολαρίων και
γιεν σε ευρώ. Τότε, η ισοτιμία ευρώ-δολαρίου ήταν στα 0,85 δολάρια, όμως η
Goldman Sachs φέρεται να «αγόρασε» αυτό το χρέος με ισοτιμία ευρώ-δολαρίου στα
1,30 δολάρια και με τον τρόπο αυτό το χρέος συρρικνώθηκε κατά περίπου 2,8 δισ.
ευρώ.
Η Ελλάδα θα ξεκινούσε την αποπληρωμή του συγκεκριμένου ποσού χρέους από
το 2004 έως και το 2019, με ετήσια επιβάρυνση για το έλλειμμα της τάξεως του
0,15% του ΑΕΠ.
Σε σχετική έκθεσή της Eurostat,
υπενθυμίζεται, ότι η Ελλάδα το 2001 υπέγραψε 13 συμφωνίες
(off-market cross-currency swaps) με τη Γκόλντμαν Σακς (Goldman Sachs) οι
περισσότερες εκ των οποίων αφορούσαν ανταλλαγές γεν με ευρώ.
Οι ημερομηνίες ωρίμανσης των
συμφωνιών εκτείνονταν από το 2002 έως το 2016, με το μεγαλύτερο μέρος τους να
συγκεντρώνεται την περίοδο 2008-2016.
2004-2009 ΠΕΡΙΟΔΟΣ
ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ
Όπως προαναφέρθηκε, τον Μάρτιο
του 2004 η Ν.Δ. παραλαμβάνει χρέος ίσο με 97,4% του ΑΕΠ. Η Κυβέρνηση Καραμανλή,
βρίσκει μια «στρωμένη» Οικονομία, η οποία έχει ενταχθεί στον ισχυρό μηχανισμό
του Ευρώ. Τότε έρχεται η διαβόητη Απογραφή Αλογοσκούφη, η οποία επτά χρόνια
μετά αναγνωρίζεται από τα στελέχη της Ν.Δ. ως λανθασμένη.
Με την Απογραφή Αλογοσκούφη,
χάθηκε παντελώς η αξιοπιστία της χώρας στην Ευρώπη και ήταν η απαρχή για τη
δημοσιονομική περιπέτεια που έχουμε εμπλακεί.
Εξετάζοντας τα οικονομικά
στοιχεία της εξαετίας της Ν.Δ., διαπιστώνουμε ότι οι δαπάνες αυξήθηκαν κατά 40
δισ. και τα έσοδα μετά βίας άγγιξαν τα 20 δισ.
Η περίοδος 2008 - 2009
χαρακτηρίζεται ως «η περίοδος της κατάρρευσης», η Ελλάδα προσθέτει στο χρέος
της 57 δισ. ευρώ, τρεις φορές πάνω από το συνηθισμένο των προηγούμενων ετών.
Σημαντικό ρόλο στην εκτίναξη του
ελλείμματος, που οδήγησε στον εκτροχιασμό της Οικονομίας, έπαιξαν η αύξηση των
εισαγωγών σε είδη πολυτελείας, η ευνοϊκή μεταχείριση των υπεράκτιων εταιρειών,
η κατάργηση των υψηλών τεκμηρίων, ενώ η απόφαση της κυβέρνησης Καραμανλή να
επιδοτήσει μέσα στην κρίση την αγορά πολυτελών αυτοκινήτων για να μη δυσαρεστήσει
τις εμπορικές εταιρείες, ήταν απίστευτη.
Ακόμα, το 2009 για εξοπλισμούς
γίνονται νέα δάνεια 2,5 δισ. ευρώ, η ενίσχυση των τραπεζών φτάνει τα 5,5 δισ.
και τα ασφαλιστικά ταμεία εκταμιεύουν περίπου 2 δισ. από τα αποθεματικά τους.
Φυσικά να μην ξεχνάμε, την ενίσχυση των Τραπεζών, με 28 δισ., η οποία έγινε το
Φθινόπωρο του 2008.
Έτσι η χώρα περιήλθε στο σημερινό
αδιέξοδο, λόγω του κρατικού υπερδανεισμού.
Μέσα σ’ όλα, δεκάδες Οικονομικά
σκάνδαλα της Κυβέρνησης Καραμανλή, βγήκαν στην φόρα ,όμως κανείς δεν πήγε ακόμη
φυλακή.
ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ
Το τεράστιο κόστος των Ολυμπιακών
Αγώνων, επισήμως υπολογίστηκε σε 11,2 δισ. ευρώ, όμως ανεπίσημες κυβερνητικές
πηγές το ανέβαζαν στα 20 δισ. Ευρώ και ήταν αυτό που εκτόξευσε στα ύψη το
δημοσιονομικό έλλειμμα.
Οι Ολυμπιακοί Αγώνες μας κόστισαν
"ο κούκος αηδόνι" και οι Κατασκευαστικές Εταιρείες, έκαναν πάρτι στην
πλάτη των Ελλήνων, υπερχρεώνοντας τα Έργα και πλουτίζοντας.
. Στο τέλος τα Ολυμπιακά Στάδια ή
τ' αφήνουν να σαπίζουν ή τα χαρίζουν σε ιδιώτες για να τα μετατρέψουν σε MALL.
2009 ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΣΑΜΑΡΑ ΓΙΑ ΤΟ
"ΜΑΓΕΙΡΕΜΑ" ΤΩΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ...
ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ
"Τα λεφτά υπάρχουν" μας
έλεγε ο Παπανδρέου, προκειμένου να αναρριχηθεί στην εξουσία.
Δείτε παρακάτω:
Μόλις όμως ανέλαβε την εξουσία,
ανακάλυψε ότι τα Ταμεία είναι άδεια
Δείτε παρακάτω:
και έτσι μας οδήγησε στο Δ.Ν.Τ.
Δείτε παρακάτω την ανακοίνωση της
προσφυγής στην Τρόϊκα, από το Καστελόριζο:
Η ΠΡΟΣΦΥΓΗ ΣΤΟ Δ.Ν.Τ.
Όταν ανέλαβε το ΠΑΣΟΚ τη
διακυβέρνηση της χώρας, όπως προείπαμε ανακάλυψε ότι τα Ταμεία είναι άδεια και
έτσι αποφάσισαν, αφού ανέλαβαν την Εξουσία, να προσφύγουμε στο Δ.Ν.Τ.
Όμως ήρθε με συνέντευξή του, ο
Dominique Strauss-Kahn = Ντομινίκ Στρος-Καν, ο επικεφαλής του Δ.Ν.Τ., να μας
αποκαλύψει, ότι το ΠΑΣΟΚ γνώριζε την άσχημη εικόνα της Ελληνικής Οικονομίας,
αρκετούς μήνες πριν εκλεγεί, αλλά δεν το αποκάλυψε στους πολίτες-ψηφοφόρους,
σκόπιμα και για ευνόητους λόγους.
Δείτε παρακάτω:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου